ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΧΤΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΣΤΟ ΣΩΛΗΝΑΡΙ.

 Ο Γ.Λάμπρου στην κομπανία του Γιώργου Κόρου.

Στο χωριό μας τους λαϊκούς μουσικούς, σπάνια, τους αποκαλούν «οργανοπαίχτες». Χρησιμοποιούν συλλογικές εκφράσεις όπως, «ήρθαν τα όργανα» ή «τα νταούλια» ή «τα βιολιά». Μάλιστα, όταν αναφέρονται συγκεκριμένα σε κάποιο άτομο, εξειδικεύουν αναφέροντας το μουσικό όργανο που παίζουν όπως, «ο βιολιτζής», «ο λαουτιέρης», «ο κλαριτζής».Ο ντόπιος οργανοπαίχτης, μεγαλωμένος, συχνά, στο ίδιο χωριό, στην ίδια γειτονιά με τους ακροατές και χορευτές, δενόταν μ’ αυτούς μ’ ένα πλέγμα σχέσεων, που τον βοηθούσε να πρωταγωνιστήσει μαζί τους στο ίδιο κοινωνικό δρώμενο του πανηγυριού, δηλαδή το γλέντι και το χορό.

πανηγύρι στο χωριό 10 Μάη 1962Γ.Μίχας (βιολί) Γιανν. Λάμπρου (σαντούρι)

Ο οργανοπαίχτης, ήξερε από πριν ποιο τραγούδι θα παράγγελνε ο κάθε συγχωριανός του, ποιο μεράκι τον έσπρωχνε να ξεδώσει, χορεύοντας εκείνη τη δεδομένη στιγμή και πώς, ακριβώς, γούσταρε να του παίξει το τραγούδι, για να απελευθερωθεί και να απογειωθεί, στην κυριολεξία!

Γ.Μίχας (κιθάρα) Γιανν. Λάμπρου (σαντούρι).

Θυμάμαι τον γάμο της πρώτης μου ξαδέρφης  στο χωριό μου , τότε που σε όλα τα χωριά, τα γαμήλια γλέντια στηνόντουσαν στις αυλές των σπιτιών, μαγείρευαν σε μεγάλα καζάνια και χάλκινα ταψιά κρέας κοκκινιστό με πατάτες φούρνου, που ετοίμαζαν σε πρόχειρα μαγειρεία  οι "εξειδικευμένες" γειτόνισσες. Οι καλεσμένοι καθόντουσαν σε πρόχειρους πάγκους από μαδέρια, τα τραπέζια ήταν δανεικά από συγγενείς και φίλους, ενώ τα κρασιά οι μπύρες και τα αναψυκτικά πάγωναν σε μεγάλα βαρέλια με κολώνες πάγου...

ο γάμος του Λ.Γκουλή (βίδας).

Ο χορός στήνονταν καταμεσής της αυλής, οι κλαριντζήδες έπαιζαν τα όργανά τους στο κέντρο του χορού, κι αυτός που έσερνε κάθε φορά το χορό, τους πετούσε τάλιρα και δεκάρικα σπανιότερα πενηντάρικα και κατοστάρικα στα πόδια τους, ή αν ήταν πολύ μερακλής τους κολλούσε κανένα φτυμένο χιλιάρικο στο κούτελο!       Ευτύχησα να προλάβω να ζήσω λίγο από την εποχή όπου οι κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως οι γάμοι, δε γινόντουσαν τόσο τυποποιημένα, με γλέντια προκάτ, πνιγμένα στο "δήθεν", στο βωμό της εμπορευματοποίησης, της αμερικανιάς και του άχρωμου, άοσμου και άνοστου "εκσυγχρονισμού" των παραδόσεων...

Οι λαϊκοί οργανοπαίχτες είναι αυτοδίδακτοι.Σπάνια φοιτούν σε κάποια μουσική σχολή.Υπάρχει οικογενειακή παράδοση. Στο Σωληνάρι έδρασαν παλιά μερικοί οργανοπαίχτες που με τα όργανά τους θεωρούνται θρύλοι όπως ο Μπαρμπαγιάννης  Λάμπρου με το σαντούρι του,ο Γιάννης Μίχας με το βιολί και το λαούτο,ο Μπαρμπατραντάφλος Μαστροθανάσης με το νταούλι κ.α.

 Παλιές, αγνές εποχές που διάβηκαν ανεπιστρεπτί και χάθηκαν στη λήθη του πανδαμάτορα χρόνου.

Γιάννης Μίχας στον Αι Νικόλα.Γιάννης Μίχας.

Μέμης, Νίκος Μίχας, Νταβαλούμης Τάκης,Γιανν.Μίχας (βιολί)

Παν.Κατσούλας (μαύρος) ,Θαν.Κοτοβός ,Χρ.Βασιληάς στη ταβέρνα του Πήλιου.

     

Γ. Μίχας σε πανηγύρι στη Σούρπη.