Η διαχρονικότητα του κειμένου τσακίζει κόκαλα.
Ο ασυμβίβαστος Ν,Καζαντζάκης, αποσαφηνίζει με την πιο περιεκτικό τρόπο που προσφέρεται από την Ελληνική γλώσσα, όσα συνέβαιναν πάντα,, όσα συμβαίνουν τώρα, προκρίνοντας την πίστη ως την μέγιστη εκείνη αρετή, που διαλύει τους φόβους, και ξεδιπλώνει την αλληλεγγύη, για να χρησιμοποιηθεί ως η αιχμή του δόρατος, για μια κοινωνία που οι σύγχρονοι άνθρωποι καλούνται να προκρίνουν.
~Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοί θα νικήσουν; Οι πιο σοφοί; Οι πιο πολλοί; Οι πιο ξυπνοί;Οι πιο σήμερα δυνατοί;
Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.
~Αχ, πότε θα συνεργαστούμε, όλοι μαζί, σε μιαν επίθεση!»
Τι καλύτερη απάντηση, θα μπορούσε να δώσει κανείς στην πιο επαίσχυντη απόλυτα δοσιλογική ανοικτή επιστολή της εξουσίας (βλ. Λοβέρδος-Παναγιωτοπούλου-Ραγκούσης)
Από το στόμα του , στου λαού το αυτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου